داشتیم. طرف ، مثال نزنم بهتره.
در باره اسپورتیج همیشه فکر می کنم که خوبه اگه ندارم، فقط اسپورتیج ندارم. اگه عین خیلی ها رفته بودم که اسپورتیج سوار بشم و نشده بودم به هر دلیلی، چقدر سخت می گذشت به من.
می دونید، خریدنی نیستم. نبودم. عزت نفسم اونقدر بود که حتی اون زمان که سرباز بودم با اون وضع اسف باری که گفتم، رشوه نگرفتم. هنوز نگاه متعجب اون صاحب کار بانک دار یادمه! طفلک فکر می کرد نکنه مبلغ پولی که من حتی نگرفته بودم که بخوام بشمرم کم باشه! طول کشید تا فهمید...
خوشحالم از رویه ای که داشته ام!
شبتون شیک، عزّتتون مزید.